Aizen Sousuke: Jak stał się bogiem...- by Yakura

Yakura

"- Ohayo, gozaimasu, Hirako-taichou.- przywitałem się z przełożonym, kłaniając się przed nim i pamiętając o wszelkich honorach, które były mu przypisywane z racji jego pozycji w grupie.

- Yo, Aizen, dobrze, że już się obudziłeś. Masz dzisiaj coś zaplanowanego na resztę dnia, jakieś rozkazy ode mnie? – spytał mnie swoim jak zwykle pełnym luzu głosem.

- Nie przypominam sobie raczej, abym miał coś w moim planie dnia. Chciałbyś, abym coś więc dla Ciebie zrobił, taichou? –

- Chciałbym, abyś poznał innych poruczników, szczególnie jedną z nich, chociaż szczerze wątpię czy polubi Ciebie od pierwszego wejrzenia... – w jego głosie, w tym momencie, dało się słyszeć nutkę niezadowolenia z ewentualnej wizyty u tej osoby, kimkolwiek ona była. Opuściliśmy więc mury naszych baraków, zostawiając za sobą resztę oficerów, którzy zmierzali właśnie na wspólne śniadanie. Dziwił mnie fakt ten, że kapitan zamiast udać się na posiłek, podczas którego lepiej bym poznał moich współtowarzyszy, postanowił spotkać się z kimś zupełnie mi nieznanym, nawet jeśli nie sprawiało mu to większej radości. Przez większą część drogi nie odezwał się do mnie już ani słowem, a każda próba zabrania przeze mnie głosu, kończyła się reprymendą w postaci uciszającego spojrzenia, mówiącego jakby telepatycznie, abym lepiej nie podejmował jakichkolwiek rozmów z nim na ten temat. Minęło jakieś dwadzieścia minut i przed moimi oczami ukazała się brama 12stej dywizji. Nie było mi jeszcze wiadome jakim konkretnym zadaniom jest ona poświęcona, ale mówiono o nich, że są prawie tak samo gorsi jak 4ta dywizja Unohany-taichou i gdyby nasz oddział zostałaby wzięty do takiego porównania, możliwe, że otrzymalibyśmy miejsce trzecie, tuż za nimi. Taichou uderzył pięścią parę razy o bramę, a ta, jakby wysłuchując jego prośby, otworzyła się przed nami. Ledwo jednak przyszło nam wejść do niej, Hirako-taichou odleciał do tyłu, odepchnięty przez czyjś sandał, który zetknął się z jego nosem, nie zasłoniętym jednak w odpowiednim czasie. Był to sandał niskej dziewczyny, nawet jak dla mnie zbyt niska by być Shinigami, z krótkimi z przodu blond włosami, zakończonymi kucykami na bokach, sięgającymi jej nawet do ramion, duże, brązowe oczy, patrzyły na mojego kapitana z taką złością, że można byłoby ją wyczuć na kilometr. Mężczyzna po chwili narzekania na to, jaki świat jest okrutny i czemu to zawsze on obrywa od tej dziewczyny, wytarł nos i wreszcie przemówił do mnie tonem, jakby nigdy nic się nie stało:

- To jest Sarugaki Hiyori, porucznik 12stej dywizji i moja „droga” przyjaciółka, którą już znam dłuższy czas. –

- Czy mając na myśli „drogą”, mówi pan o tym, że zawsze tak ciepło pana wita, jak tutaj teraz? – spytałem, ciekawy relacji jaka łączyła tą dwójkę. Taichou, zaskoczony pewnością siebie i nutką arogancji, jaką usłyszał z moich ust, spojrzał to na mnie, to na Hiyori-san, nie wiedząc kogo ma za co ukarać w pierwszej kolejności."

Nowy blog pisany przeze mnie, opowiada alternatywną wersję historii Aizen'a co by było gdyby jednak mógł wygrać i jak prowadziłaby droga ku temu. Zapraszam do czytania, szczególnie Tinę B., której ten blog może się na pewno spodobać. Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych]